23 lutego obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Walki z Depresją.
Według WHO jest to jedna z najpoważniejszych chorób na świecie – swoje miejsce zajmuje w pierwszej dziesiątce.
Celem obchodów Międzynarodowego dnia Walki z Depresją jest rozpowszechnienie wiedzy na temat tejże choroby jak również zaburzeń z nią związanych, jak również zwrócenie uwagi na konieczność diagnozowania i podejmowania odpowiedniego leczenia (nieleczona depresja może doprowadzić nawet do śmierci).
Depresja nie wybiera – chorują na nią dzieci, młodzież, osoby młode i w podeszłym wieku, zamożne oraz ubogie, kobiety i mężczyźni. Statystycznie jednak depresja częściej dotyka kobiet oraz osób z wyższym wykształceniem mieszkających w obszarach miejskich. Jest poważnym problemem, ponieważ czasem ciężko ją rozpoznać, w niektórych środowiskach nadal jest tematem tabu przez co osoby chore boją się przyznać do występujących objawów i zgłosić do specjalisty – szacuje się że nawet połowa osób chorych nigdy nie trafia do psychiatry.
Depresja ma różne oblicza. Występuje w niej tzw. triada poznawcza (autorstwa Arona Becka) czyli negatywne myśli dotyczące samego/samej siebie, otoczenia oraz przyszłości.
Depresję najczęściej cechują poniższe objawy:
- obniżenie nastroju, smutek, bezsilność (nawet w zakresie czynności higienicznych),
- ograniczenie aktywności życiowej, utrata zainteresowań (które wcześniej dawały satysfakcję),
- niechęć do pracy, pogorszenie pamięci, zdolności skupienia się,
- niemożność przeżywania przyjemności (anhedonia) i radości,
- trudności w samodzielnym podejmowaniu decyzji,
- napady płaczu i impulsywności, drażliwość, zmienność emocjonalna,
- zwiększenie męczliwości i zespół przewlekłego zmęczenia,
- niska samoocena, negatywna ocena swojej przeszłości, poczucie niskiej wartości, bycia niepotrzebnym,
- możliwe wystąpienie urojeń depresyjnych związanych z poczuciem winy, grzesznością, bycia karanym, potępionym, nihilistycznych (brak sensu i perspektyw na dalsze życie), hipochondrycznych i katastroficznych,
- odczuwanie lęku nieokreślonego, który potęguje się powoli i zmniejsza; pacjenci mogą „odczuwać lęk w klatce piersiowej”, „wewnętrzny niepokój”
Jednym z najtrudniejszych objawów depresji dla pacjenta i osób bliskich jest narastające odczucie braku sensu życia, wszechogarniająca bezradność i beznadziejność oraz rozmyślania o śmierci, które wyraża w różny sposób. Należy więc zmorzyć swoją czujność jeśli usłyszymy od bliskich zdania typu: „dobrze by było gdybym zniknął”, „lepiej by było gdybym się nie obudziła” – świadczyć to może o rozmyślaniach osoby chorej o śmierci, co może prowadzić do myślenia o próbie samobójczej i dokonaniu zamachu na swoje życie.
Należy pamiętać, że pojawiające się myśli samobójcze nie są zależne od woli chorego/chorej na depresję.
Jaki jeszcze inne objawy mogą towarzyszyć depresji? Oto kilka z nich:
- spadek popędu płciowego (zainteresowania bliskością), zaburzenia cyklu miesiączkowego,
- dobowe wahania samopoczucia (trudności ze wstaniem z łóżka, lepsze samopoczucie wieczorem)
- wzmożony („zajadanie smutku”) lub osłabiony apetyt,
- zaburzenia snu (senność w ciągu dnia, trudności z utrzymaniem ciągłości snu tzw. płytki sen, zbyt wczesne budzenie się),
- odczuwanie bólu przewlekłego np. głowy, pleców,
- zaparcia, suchość w jamie ustnej, pogorszenie stanu skóry
Jeśli zauważysz u siebie lub u osoby bliskiej objawy depresji – nie zwlekaj, zgłoś się do specjalisty, by jak najszybciej mógł/mogła udzielić Ci pomocy i wyleczyć depresję.